Ruth Lasters (1979) debuteerde in 2006 met de roman Poolijs. Een jaar later verscheen haar eerste dichtbundel, Vouwplannen, waarmee ze de Debuutprijs van Het liegend konijn won. In 2015 verscheen haar tweede dichtbundel Lichtmeters, waarvoor ze de Herman De Coninckprijs in ontvangst mocht nemen. De bundel werd ook genomineerd voor de VSB-poëzieprijs. In februari 2023 verscheen haar derde poëziebundel Tijgerbrood.
Behalve poëzie schreef ze ook de romans Poolijs, Feestelijk Zweet (2011) en Vlaggenbrief (2014). In 2019 verscheen haar vierde roman VIN, een boek over een jonge leerkracht die zich staande probeert te houden in een beroepsschool.
Van februari tot eind augustus 2022 was ze een van de vijf Antwerpse stadsdichters. Vlak voor 1 september 2022 trok ze zich terug uit die functie omdat het bestuur het kritische onderwijsgedicht Losgeld weigerde te erkennen als stadsgedicht. Ze zag dit als een onaanvaardbare weigering om te luisteren naar de stem van de beroepsleerlingen met wie ze het gedicht samen had geschreven.
Als auteur en leerkracht strijdt ze tegen alle vormen van elitarisme binnen ons huidige onderwijssysteem.
Literair Nederland: “De kracht van Lasters’ poëzie zit in haar woordgebruik met een neologisme als ‘navendel’, haar beeldend woordgebruik met beelden als lachtritmes voor de lichtsignalen van vuurtorens, in de associaties bij een enkel woord (appel, lepel) en in de extra, filosofische en geëngageerde lagen die er vaak mee gepaard gaan.”
Olie-, oliedomme staat die leerlingen vanaf twaalf jaar
nog altijd letterlijk met ‘A’ labelt of ‘B’. Welkom in het middelbaar!Aan Vlaanderen een vraag: wanneer ligt de maatschappij volledig plat?
Is dat wanneer de notarissen en de senators staken? Of als de loodgieters,
de bakkers en de havenarbeiders niet opdagen?
Fotograaf: Nattida Jayne Kanyachalao
